اصول اخلاقی انتشار مقاله

اصول کلی:

1. نویسنده متعهد است شواهد لازم در مورد مقاله ارسالی و تحقیقات صورت گرفته را که شامل داده های مقاله، اسناد، و تصاویر است در صورت درخواست در اختیار هیات تحریریه نشریه قرار دهد.

2. استناد صحیح به تمام منابعی که به صورت مستقیم و غیر مستقیم از آن‌ها در متن مقاله استفاده شده است، الزامی است.

3. تمام نویسندگان اصلی و همکار که در یک مقاله عناوین آنها در قسمت نویسندگان ذکر می شود باید واجد حداقل مشارکت علمی در تهیه مقاله باشند. سایر همکاران باید در قسمت تقدیر و تشکر ذکر شود. می توان اسامی همکاران متوفی واجد شرایط را در قسمت نویسندگان ذکرکرد. نویسندة مسئول وظیفه دارد یک نسخه از مقاله ارسالی به نشریه را برای سایر نویسندگان همکار ارسال کند و رضایت آنها را برای ذکر عنوان به شکل نویسنده همکار اخذ نماید.

4. مسئولیت گزارش تعارض احتمالی منافع و حامیان مالی پژوهش به عهدة نویسندة مسئول است.

5. نشریه در پذیرش، رد، اصلاح، و ویرایش مقاله‌های دریافتی آزاد است.

6. انتشار آثار ارسالی الزاماً به‌معنای هم‌رأی بودن با نویسندگان نیست و نشریه مسئولیتی در این زمینه ندارد.

7. پاسخ نهایی رد و یا پذیرش یک مقاله بر اساس نظرات دریافتی داوران و اعضای هیات تحریریه نشریه انجام می‌شود. ممکن است مقاله‌ای بخاطر سرقت ادبی، عدم تناسب با حیطه موضوعی نشریه و یا نداشتن حداقل‌های استاندارد لازم در بررسی اولیه و بدون طی شدن مراحل داوری پذیرفته نشود.

سرقت علمی:

براساس تعریف کمیتۀ بین‌المللی اخلاق انتشار (COPE)، سرقت علمی (Plagiarism) به استفادۀ غیرعمدی یا دانسته یا بی‌ملاحظه از کلمه‌ها، ایده‌ها، عبارت‌ها، ادعاها یا استنادهای دیگران بدون قدردانی و توضیح و استناد مناسب به اثر، صاحب‌اثر یا سخنران ایده گفته می‌شود. ازاین‌رو انتظار می‌رود که نویسندگان آثار علمی در اثر خود، استفاده از آثار دیگران را با دقت ثبت کنند و این استفاده را به نحو متناسب به آگاهی مخاطبان برسانند تا علاوه بر حفظ صداقت، از اتهام فریبکاری، سهل‌انگاری و سرقت علمی مصون بمانند.

موارد زیر مصداق سرقت علمی به‌شمار می‌آیند:

  1. ثبت مقالۀ دیگری به نام خود؛
  2. درج نام نویسندگان و پژوهشگرانی که در مقاله نقشی ندارند؛
  3. کپی‌برداری یا تکرار بخش‌های قابل‌توجهی از مقالۀ دیگری؛ (حتی اگر مقالۀ کپی‌شده و بدون ارجاع مربوط به یکی از نویسندگان مقالۀ جدید باشد)؛
  4. طرح نتیجه‌های حاصل از پژوهش‌های دیگران به نام خود؛
  5. چاپ تکرای یک مقاله از سوی یک نویسنده در چند نشریه؛
  6. بیان نتیجه‌های نادرست و خلاف یافته‎های علمی یا تحریف نتیجه‌های حاصل از پژوهش؛
  7. استفاده از داده‎های نامعتبر یا دست‌کاری در داده‎های پژوهش.